วายศรี

“ เราจะฆ่าเจ้าให้ตาย ... ได้อย่างไร” เสียงกระซิบลอยผะแผ่ว แล้วจึงไม่หลงเหลือช่องว่างใด กายใหญ่เคลื่อนเบียดเสียด ริมปากเคลื่อนบดเบียด ดูดดื่มรสหอมหวานด้วยความกระหายหิว ปลดอาภรณ์ให้หลุดร่วงออกจนหมด มือรุ่มร้อนลากไล้ไปตามเรือนร่างอ่อนนิ่ม พาลให้อยากจะกลืนกินเสียให้สิ้น จึงย้ายลงไปชิมตามซอกคอ เรื่อยลงไปถึงยอดอกขาว ที่ค่อย ๆ แดงระเรื่อเพราะความร้อนจากปลายลิ้น “ อ๊ะ !... ไม่ ...” พญาปลาหลุดเสียงร้อง ยามมือร้อนลามรุกกายเบื้องล่าง บางอย่างกำลังตื่นจากนิทรา แม้กัดฟันทน สุดท้ายก็คิดว่าทนไม่ไหว ใบหน้าส่ายไปมาเร่า ๆ “ไม่เอาแล้ว รู้สึกแปลก ... อ ... อื๊อ ... หยุดเถิดนะ ... เรายังไม่อยากตาย” “ ทำไมคิดว่าจะตาย” “ มือท่านร้อน ... เรากำลังจะละลาย อึก !... โจ ..!!!” ถ้อยคำกลืนหายไปพลันเมื่อความร้อนปลุกปั่นไวจนประคองสติไม่ไหว ร่างกายกระตุกเกร็ง คล้ายกับมีการระเบิดจากภายใน ฉับพลันรู้สึกหล่นร่วงวูบ หากกลับไม่กระแทกพื้นแต่อย่างใด เหมือนลอยเคว้งต่อไปกลางสายน้ำ ท่ามกลางแสงแพรวพราวระยิบระยับ “ เห็นไหม ... ยังไม่ตาย ไม่เคยมีใครตายเพราะความรัก” เสียงกระซิบอ่อนละมุนช่วยให้อบอุ่